W ubiegłym roku Ambasada RP oraz Instytut Polski w Wilnie wraz ze Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego zaprosili na prezentację bestsellerowej książki „Litwa po litewsku”, w ramach XV Kolokwium Warszawsko-Wileńskiego.
Na pytania co dzieli i łączy współczesną Polskę oraz Litwę i czy wiele się zmieniło od czasów Adama Mickiewicza, który ironizował, że nad Wisłą bardziej znane są Chiny niż Litwa? odpowiedzieli wówczas: autor książki Dominik Wilczewski, w dyskusji z Aleksandrą Ketlerienė, zastępcą redaktora naczelnego lrt.lt i politologiem dr Mariuszem Antonowiczem z Uniwersytetu Wileńskiego. Było to 27 września 2024 roku, w Muzeum Narodowym – Pałacu Wielkich Książąt Litewskich (Katedros a. 4, Wilno). Spotkanie odbyło się w językach litewskim i polskim
LITWA PO LITEWSKU
Historia Litwy to nie tylko unia lubelska, wspólna walka pod Grunwaldem, Pan Tadeusz oraz obowiązkowe zwiedzanie Ostrej Bramy i cmentarza na Rossie. Dominik Wilczewski snuje wciągającą opowieść o splocie przeszłości Litwy z jej współczesnością. Litwini wiele razy upadali, bywali pionkami w grze wielkich mocarstw – i znów powstawali, wiedzeni nadzieją na przetrwanie narodu, tożsamości, języka i kultury. Własnym wysiłkiem wyciągnęli swoje państwo z historycznego niebytu, zbudowali Litwę na własnych zasadach. Litwa po litewsku to wnikliwa i pasjonująca rekonstrukcja historii, opis relacji polsko-białorusko-litewskich. Wilczewski pyta litewskich historyków i socjologów o stosunek do powstania styczniowego i innych – z polskiej perspektywy – kluczowych wydarzeń, przedstawia najważniejszych dla historii Litwy działaczy społecznych i polityków i z ciekawością szuka odpowiedzi na pytania, które trapią dziś samych Litwinów.
Inf. wł.
Artykuł opublikowany został w „Kurierze Wileńskim” Nr 107 (19468).